Ouderschap en ondernemerschap

‘Man, wat een gehaast altijd op vrijdag!’ Jochem schakelt nog een tandje bij om zijn bakfiets tijdig bij de opvang te krijgen. Ik houd mezelf graag voor dat ik hard kan fietsen, maar moet moeite doen hem bij te houden. Terwijl ik hijgend antwoord, neem ik me (weer) eens voor dat ik toch wat aan mijn conditie moet doen.

We komen net van het Innovatiecafé en ons smoesje voor thuis zal zijn dat het programma is uitgelopen. Dat is ook zo, al hadden we natuurlijk wel iets eerder weg gekund van de aansluitende netwerkborrel. Maar dat excuus valt waarschijnlijk in iets minder goede aarde. Hoe dan ook, het is toch weer haasten en dat is niet voor het eerst. Toen ik eens opbelde naar de opvang om te melden dat ik er nú aankwam en er écht al bijna was, verzuchtte de leidster: ‘we binden haar wel vast aan het hek.’

Prinsessenkroontjes

Ook de paar minuten wachten op het schoolplein benut ik regelmatig voor een belletje of mailtje en op mijn dag thuis met de kinderen laat ik meer werk toe dan ik eigenlijk zou willen. Het afgelopen jaar werd het er niet gemakkelijker op, toen school en opvang de deuren moesten sluiten. Bij menig Teams-ouder zag ik kinderen met prinsessenkroontjes opduiken, meestal om te vragen om snoep of tv-tijd. Want die kinderen hebben dondersgoed in de gaten dat de kans op een ‘ja’ op zo’n moment groot is.

Een goede balans tussen ouderschap en ondernemerschap, ik blijf het een grote uitdaging vinden. Met name aan de randen van de dag. Toch kijk ik uit naar het moment dat de netwerkborrels weer van start gaan, ook al blijf ik dan weer net even te lang hangen. Dan maar wat harder fietsen. Ik moest toch nog wat meer aan mijn conditie doen.

Johan Tempelaar is partner van communicatiebureau De Coalitie.
www.decoalitie.nl