Pergezicht – Evelien Brand

 

 

 

‘Rond m’n 17de heb ik faalangst en een eetstoornis ontwikkeld.’ Niet meer voor te stellen als je Evelien nu ziet, een zelfbewuste vrouw die mensen aan hun ‘nieuwe ik’ helpt. Brand New Me, zo heet haar praktijk. Of het werkt? Evelien is zelf het levende bewijs. In haar geval was het een ontdekkingsreis. ‘Op een gegeven moment kreeg ik via mijn werkgever de kans om een opleiding te gaan volgen. Dat is NLP geworden, bij Paul Liekens in België, een betere keuze had ik niet kunnen maken.’

‘Intern in een klooster, dan leer je veel over jezelf. Daarna ben ik nog een paar keer teruggegaan en sinds 2010 ben ik Master Practioner NLP.’ Tijdens een van de sessies in België vertelde iemand dat ze iets nieuws ging doen: intrapersoonlijke communicatie. Ze vertelde erover en ik wist ’t meteen. Dat wil ik ook! Het was een soort vonkje dat het vuur op gang bracht. Ik wist altijd, ik ga voor mezelf beginnen en intrapersoonlijke communicatie maakte mijn verhaal compleet.’

‘Mijn man – Ik heb een klant voor je! – heeft me het laatste zetje gegeven. Meteen daarna heb ik me bij de Kamer van Koophandel ingeschreven én ik ben me in intrapersoonlijke communicatie gaan verdiepen. Dat bracht me bij Joyce en Hans Mojet, de grondleggers van intrapersoonlijke communicatie. Van 2012 tot 2016 heb ik bij hen meerdere trainingen gevolgd en geleerd dat veel mensen afhankelijk zijn van hun omgeving, van wat een ander van ze vindt én hoe ik ze daar vanaf kan helpen.’

‘Mensen zijn vanaf hun geboorte afhankelijk van anderen, gaan conflicten uit de weg en willen aardig gevonden worden. Soms blijven mensen daarin hangen en hebben zichzelf niet onder controle, zijn zichzelf niet meer. Angst voor wat anderen van je vinden zorgt voor aangeleerd gedrag, dat kan weer leiden tot stresssymptomen en in het ergste geval een burn-out. Daar help ik je in maximaal vijf sessies blijvend vanaf. We beginnen met een intake en vervolgens gaan we samen aan de slag m.b.v. oefeningen op het onderbewuste.´

´Vijf sessies van ongeveer een uur, met daartussen een periode van steeds vier weken. Daarna ga je onafhankelijk en zelfverzekerd door het leven, word je niet meer emotioneel geraakt door wat een ander van je vindt. Heerlijk, ik heb het zelf meegemaakt. Wat ik mensen mee zou willen geven? Het leven is te mooi om ongelukkig te blijven! Face your fears, ga ermee aan de slag!

Lees verder op: https://www.pergezicht.nl/evelien-brand

Op Pergezicht.nl vertelt Jan Glas de verhalen van ondernemers. Goede Zaken plaatst hier maandelijks één van.

F1 op het Staten Bolwerk

Volgens Speld.nl gaan er geruchten dat de aanstaande Grand Prix Formule 1 niet plaats heeft in Zandvoort of Assen, maar ‘op de bril van prins Bernard jr.’ Daar is genoeg ruimte. Op de website F1 Maximaal verklaart hij: ‘Je hebt gewoon een goed verkeersplan nodig. Daarin worden vervoersmiddelen als de auto, trein, bus maar ook de fiets betrokken. Wij zien de bereikbaarheid niet als een issue.’

Maar Haarlem ligt hoe dan ook tussen Zandvoort en de rest van Nederland in, dus moeten die paar honderdduizend bezoekers door Haarlem. Op de site bnr.nl zegt Allard Kalff (van RTLGP): ‘Het evenement zou ontzettend goed zijn voor de omgeving.’ De regio zou volgens hem zo’n tachtig miljoen euro kunnen verdienen aan de Grand Prix.

De herinnering die ik heb aan de Zandvoortse Grand Prix is vooral aan de drukte op het Staten Bolwerk. Ik logeerde daar destijds vaak bij mijn opa en oma en toen al kropen auto’s bumper aan bumper naar Zandvoort en ’s avonds weer terug. Ik heb het over begin jaren zestig. Wat voor oplossingen kun je anno nu bedenken? Het eerste dat me te binnen schiet is: wie met de auto wil komen, koopt een toegangsbewijs met een parkeerplek voor die dag waar je met een app naar toe wordt geleid. Die plek kan in of om Zandvoort zijn, maar ook in Haarlem, Halfweg of zelfs bij Sloterdijk. Organiseer vanaf die verder weg gelegen plekken pendelbussen en –treinen naar Zandvoort.

Ten tweede: gebruik het feit dat de Grand Prix-bezoekers even in de stad of regio verblijven om ze wat langer vast te houden. Bijvoorbeeld met een ‘Grand Prix-experience’, of met een arrangement waarbij je, als je tijdens het overstappen van auto naar bus of trein of vice versa moet wachten, wordt getrakteerd op een maaltijd en wat amusement. Een autoshow, een beurs met autosport parafernalia. Zorg dat mensen in Haarlem blijven plakken. Wie voelt er al wat ondernemersjeuk?

Erwin van den Brink is journalist en bladenmaker.

Docenten in bedrijf

Ruim twintig docenten van het mbo, hbo en praktijkonderwijs gingen op de Dag van de Ondernemer op bedrijfsbezoek in de Waarderpolder, onder meer NS Treinmodernisering en INTOS. Des te beter zij het bedrijfsleven kennen, des te beter zij hun studenten daar immers op voor kunnen bereiden. ´Het duurt vier jaar voordat er een nieuwe opleiding staat. Daarom moeten we samenwerken met bedrijven om te kijken hoe wij tussentijds inhoudelijk kunnen aanhaken´, vertelt Kurt van Katwijk van het Nova College. ´Bijvoorbeeld met de keuzevakken van mbo-studenten.´ Collega Yvonne van Galen van Nova College Entree (mbo niveau 1) ziet mogelijkheden voor haar studenten. ´De succesfactor zit in de match´, zegt zij. ´Daarom moeten wij zo veel mogelijk contacten hebben in het bedrijfsleven.´ Wat dat betreft is de missie op deze Dag van de Ondernemer geslaagd. De eerste goede matches volgen ongetwijfeld.

Lees meer op www.haarlem.nl/nieuws/docenten-op-bedrijvenbezoek-op-de-dag-van-de-ondernemer

Pergezicht – Tessa Bos

´Ja, vind je ’t mooi? Ik moest er wel aan wennen hoor.´ Haar blik blijft nog even gericht op het donkergrijze tapijt waarin de lichtgrijze schoenafdrukken – van mensen die de spreekkamer van Krans Notarissen hebben bezocht – tijdelijk zichtbaar blijven. Een fantastisch beeld! ´Als je veegt of stofzuigt, is het weg.´ Gelukkig maar, Tessa is een opgeruimd mens. Tessa en haar zakelijk partner Xander Stuijt hebben het vertrek van Adriaan Helmig aangegrepen om Van Eedenstraat 20 een complete make-over te geven.

´Een onrustige periode. De verbouwing, het afscheid van Adriaan met een talkshow in de Philharmonie, een nieuwe naam plus huisstijl én voor mij een andere positie.´ Het was al jaren voorbestemd, maar sinds maart 2018 is Tessa notaris en ondernemer, de trotse mede-eigenaar van Krans Notarissen. Ze studeerde Notarieel Recht in Leiden en begon juli 2000 als kandidaat-notaris bij (toen nog) Krans Helmig Stuijt Notarissen. ´Die naam hebben we veranderd in Krans Notarissen.´

´Krans is de naam van de oorspronkelijke oprichter en zorgt voor herkenning, veel beter dan weer een nieuwe naam op de gevel. Mijn vader was ambachtelijk slager in Beverwijk, dat praktische heb ik waarschijnlijk van hem.´ Tessa hielp vroeger mee in de winkel, maar schreef toen al ‘notaris’ in vriendenboekjes, als antwoord op de vraag wat wil je later worden. ´Een mooi beroep met veel verantwoordelijkheid en waarde voor de maatschappij. Dat sprak me toen al aan.´

´Een notaris moet integer zijn, met kennis van zaken, zorgvuldig én van onbesproken gedrag. Dat wordt door onze beroepsorganisatie streng bewaakt.

Lees verder op: https://www.pergezicht.nl/tessa-bos

Op Pergezicht.nl vertelt Jan Glas de verhalen van ondernemers. Goede Zaken plaatst maandelijks één van deze verhalen.

Ondernemen in Beeld

Binnen wordt geborreld. Buiten wachten de auto’s geduldig tot hun eigenaar uitgenetwerkt is. De ene auto krijgt al snel de status van ‘leasebak’ toegemeten (zwart of grijs, desgewenst in wit verkrijgbaar). De ander wordt geroemd als klassieker. Wie is de eigenaar van deze klasbak? Ontleent hij of zij er status aan? Was de aanschaf een bewuste keus, een auto om je mee te profileren? Of aarzelde de koper nog even, juist vanwege dat opvallende uiterlijk? Was het een voorliefde voor het merk, de kleur, de technische kwaliteiten, het geluid van de motor? Feit is dat hij opvalt, of hij wil of niet. Hoe zou het zijn over 20, 30 jaar? Is de grote bak van nu dan dé klassieker? Of staan op de parkeerplaats louter trendy leasebakfietsen en andere verantwoorde vehikels?

Meesterlijk presenteren

Constant Lamp

‘Gister was ik op een presentatie waar ik halverwege naar huis ben gegaan. Zó verdrietig stemmend. Te lang, monotoon, de spreker verstopt in het donker en een powerpoint waarbij twaalf, dertien onderwerpen werden behandeld op één dia… Stereotiep voor hoe je een presentatie totáál naar de klote helpt – excusez le mot. Het publiek, zo’n 120-130 man, gedroeg zich niet netjes, maar dat is in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de spreker. Ik ben zelf echt niet dé superpresentator, maar weet wel te vertellen hoe je het kunt verbeteren. Het publiek moet zich prettig bij je voelen, naar je wíllen luisteren. Dat kun je beïnvloeden door stemgebruik, houding en, te vaak onderschat, het visuele aspect. Hoe ben je gekleed, waar sta je op het podium, welke beelden laat je zien? Zenuwachtig is iedereen voor een presentatie, niet uit angst om te presenteren, maar uit angst om te falen. Maar de grap is: als je je huiswerk gedaan hebt, dan ben je niet meer bang voor het examen.’

Op vrijdag 9 november geeft Constant Lamp een workshop Meesterlijk Presenteren.

vr. 9 november
Meesterlijk presenteren
Workshop voor ‘sprekers’ uit het bedrijfsleven, zorg en overheid.
9.30-16.30 uur
Locatie: Villa Westend
www.fifotraining.nl

 

Buiten Bedrijf

 

Foto RAP Fotografie Ramon Philippo

Er zijn momenten dat hij niets meer wil móeten. Even de kop leeg en de handen vrij. Dan pakt René de Boer (55) van het Haarlemse communicatiebureau Intervolvement zijn rugzak in en gaat hij aan de wandel. Je kan hem zomaar tegenkomen, op weg van zijn kantoor aan het Spaarne naar zijn woonplaats Wijk aan Zee. Trainend voor een veel grótere uitdaging: in vijf dagen ruim 100 kilometer lopen in het Zweedse deel van Lapland. Van hut naar hut. Samen met een wandelmaatje. Door een adembenemend mooi landschap. Geen hoofdrol voor de mens. Hoogstens een plek als figurant. Je loopt je eigen schilderij in, zegt René. Met alleen het geluid van watervalletjes, de wind en je hartslag. Alleen al van de herinnering aan zó veel schoonheid en rust schiet hij vol. Het was een ontroerende belevenis. Vijf dagen lopen in Lapland voelt als vier maanden vakantie. Terug op de zaak droomt hij tussen de bedrijven door soms van nieuwe tochten.

PerGezicht: Peter Hoes

´Oh, dat is van het armpje drukken.´ Peter heeft een spierblessure, opgelopen tijdens het dorpsfeest in Vijfhuizen. Hij werd door zijn teamcaptain naar voren geschoven en meteen bij de eerste tegenstander ging het mis. Peter heeft de pijn verbeten en toch de finale gehaald. ´Niet zo slim.´ Felgroene kinesiotape op zijn pols en bovenarm markeert het probleem. ´Opgeven was geen optie´, dat heeft hij bij de Luchtmobiele Brigade geleerd.

Nu is Peter al bijna 20 jaar de trotse eigenaar van Alpha Security, een in Haarlem gevestigd beveiligingsbedrijf met 110 mensen in vaste dienst. ´Onze eerste klant was Café Imperial, in de Korte Veerstaat. Daar stond ik met mijn toenmalige compagnon als beveiliger bij de deur. We hebben het vanaf de eerste dag anders aangepakt, met een vriendelijk gezicht. Een praatje maken, duidelijk zijn. Ervoor zorgen dat mensen je waarderen en herkennen. We stonden daar tenslotte voor hun veiligheid.´

Veiligheid en beveiligen is nog steeds waar alles bij Alpha Security om draait. ´De lat ligt hoog, van de 70 sollicitanten per week voldoet er gemiddeld 1 aan onze maatstaven. Eenmaal binnen worden ze door ons opgeleid. BBL, maximaal vier dagen betaald werken en een dag per week naar school. We werken samen met een ROC, hun leraar geeft bij ons intern les. Met rollenspellen, specialistische trainingen en goede coaching leiden we onze mensen binnen een jaar op tot echte vakmensen.´

In Haarlem is Alpha Security een begrip. ´We hebben vanaf dag één de samenwerking gezocht met politie en gemeente. Dat betaalt zich uit in veiligheid. We delen onze expertise, denken mee en vullen aan. Je kan van de daken schreeuwen dat je maatschappelijk betrokken en de beste bent, ik laat het liever zien.´

Lees verder op www.pergezicht.nl/peter-hoes

Op Pergezicht.nl vertelt Jan Glas de verhalen van ondernemers. Goede Zaken plaatst maandelijks één van deze verhalen.

Lastig innoveren

´Stel dat de prestatie van uw bedrijf het gevolg is van de wijze waarop uw bedrijf is georganiseerd. Als u tevreden bent, dan zou ik alles bij het oude laten. Maar als het niet lukt om te innoveren, terwijl u dit wel wil, zou ik eens nadenken over hoe uw bedrijf is georganiseerd.´

Dit bommetje zorgde voor verwarring tijdens een discussie over innovatieproblemen in bedrijven zonder R&D. De discussie ging over managers en medewerkers die niet kunnen innoveren of werken met Scrum & Agile. Ik vervolgde: ´Een traditioneel bedrijf werkt als een performance engine, die producten maakt of diensten verleent. Een performance engine die koekjes maakt, innoveert niet. Het kan hooguit slimmer koekjes maken of andere koekjes bedenken. Het blijven koekjes.´

´Ja natuurlijk, want het is een koekjesfabriek´, zei iemand wat verontwaardigd. ´Precies´, ging ik verder. ´Wij koppelen wat wij doen aan wat we zijn. Ik ben bakker, dus ik bak brood. Wij zijn een bibliotheek, dus lenen we boeken uit. Zo ontwikkel je hooguit het bakken van brood of het uitlenen van boeken.´

´Vraag je af wat uw bedrijf bij de klant teweeg wil brengen en beschouw  wat u doet slechts als een methode om dat te bewerkstelligen. De bibliotheek wil bijvoorbeeld mensen inspireren tot lezen. Om dit teweeg te brengen, zijn allerlei innovatieve of onverwachte methoden mogelijk. Bijvoorbeeld literaire reisjes naar Japan. De eerste stap naar innovatie is afvragen wat het bedrijf teweeg wil brengen.´

´Dat is een best lastige vraag´, verzuchtte iemand. ´Eigenlijk is het best vreemd dat deze vraag voor een bedrijf lastig is´, zei ik en ging op zoek naar verse koffie.

Rudy Snippe is als lector verbonden aan Hogeschool Inholland en Nyenrode Business Universiteit.

Rudy Snippe

Echt jouw ding

De 3d-printer is helemaal ‘hot’ in de maakindustrie. Opeens is het mogelijk om in je winkel volautomatisch spullen te maken van kunststof en zelfs van metaal, voor dezelfde stukprijs als een grote fabriek, die er alleen duizenden tegelijk van kan uitspuwen. Dit krijgt een fenomenale invloed op de inrichting van de stad. Detailhandel wordt ook detailnijverheid. De stad wordt weer industriestad, maar zonder fabrieken.

En Haarlem is de gedroomde plek voor deze ontwikkeling. Want Haarlem is zeer gemiddeld. Daarom doen podiumkunstenaars hier vaak try outs. Indien hier succes, dan ook in de rest van het land. Daarom beginnen veel Amerikaanse en Aziatische productcampagnes in Nederland. Slaan ze hier aan, dan ook in de rest van Europa. Haarlem is dus eigenlijk Nederland in het kwadraat. Lukt hier iets, dan lukt het ook in Nederland en dus in Europa. De proeftuin, www.3dmakerszone.com, bevindt zich aan de Oudeweg 91-95.

 

Haarlem is ‘burgerlijk’ en daarom dé plek voor wat ik maar even ‘de verburgerlijking van de fabriek’ noem: de 3d-printer. Hij wordt bestuurd met software, door de fantasie van de gebruiker. De technologie is in de jaren 80 ontstaan als ‘mechatronica’ voor ‘rapid prototyping’: Snel en goedkoop een ruimtelijk proefmodel maken door te gieten, te frezen, te snijden, te stansen of te persen.

Wie vroeger drukwerk wilde, moest naar een drukker. Daarna werd (stiekem) gestencild en gefotokopieerd op ‘kantoor’ en kwamen kopieerwinkels op. Maar heel veel mensen hebben ook een thuisprinter. Zo gaan we ook de 3d-printer verlossen uit de klassieke, industriële omgeving.

Hij is speelgoed voor kinderen, hobbygereedschap en werkplaats voor ‘digital artisans’, de nieuwe creatieven. Slaat jouw ding aan in Haarlem, wie weet dan ook in Japan. Het printen van jouw ding voor de Japanse klant, dat doet een printer in Japan. Zoals sommige bloggers en vloggers wereldberoemd worden, zo zou dat ook kunnen met 3d-makers.